WCCL

BTW naprawiłem kwestię zagnieżdżanych ->, czyli już działa M->1->2

Tak myślę, że można by na przykład odrzucić M i wrócić do 1 czy 2 jako korzenia. Nawet samo "->1" mogłoby działać jako skrót do "1->1". "M" jest o tyle fajne, że pokazuje, że to "1" czy "2" nie bierze się z powietrza, tylko z matcha, ale teraz jak już wiem, jak to może wyglądać w gramatyce, wiem, że nie byłoby problemu z całkowitym pominięciem tego pierwszego poziomu "M->"

Bo to co zrobiliśmy to daliśmy "M" myśląc, że zastąpi to "1", a to tylko dodało (na chwilę obecną) korzeń tej "1" czy "2".

Czyli widzę następujące opcje:
1) zastąpienie $m:_M bezpośrednio wynikiem matcha w apply (komplikuje ewentualne apply_ahead)
2) całe "M->" jednak można olać i traktować jako domyślne (jest to w zasadzie dokładnie to, o czym myślałeś wcześniej, tylko ze strzałką a nie dwukropkiem)
3) zostawić, jak jest

Trochę dziwne jest to, że mimo wszystko wywalało się też wywołanie M->1, które teoretycznie powinno było działać nawet w przypadku podwójnego zagnieżdżenia (ale może to inny błąd).
W każdym razie proponuję przyjąć rozwiązanie pierwsze, tj. niech apply generuje od razu wektor zawierający kolejne wyniki matcha. W razie potrzeby dodania apply_ahead doda się jeszcze jeden poziom tu i tam i zmieni się semantykę składni skróconej, by wszystko wyglądało tak samo.
A zatem:
1. apply przypisuje do zmiennej $m:_M wektor zawierający kolejne nadrzędne elementy matcha,
2. odwołanie M wskazuje na wektor $m:_M,
3. odwołanie M->1 wskazuje na pierwszy element matcha (np. pierwszy token w match(equal(orth[0], "nie"), equal(orth[0], "jest"))),
4. odwołanie M->1->1 oznaczać będzie teraz wyłuskanie pierwszego elementu z pierwszego podwektora (np. gdyby był match(repeat...)).

Jeszcze pytanie: czy da się przejść na zapis skrócony, gdzie można napisać ->1 zamiast M->1? Jeśli tak, to może lepiej byłoby wrócić do dwukropka zamiast strzałki, bo strzałka wisząca w powietrzu wygląda dziwnie.

Właśnie mnie olśniło, mam jeszcze jeden pomysł:
1. niech dalej $m:_M zawiera opakowanie na jeden element (w przypadku apply)
2. niech skrót składniowy M oznacza $m:_M->1 (w razie wprowadzenia apply_ahead, można zrobić np. A na ten ahead, czyli $m:_M->2)
3. by odwołać się do kolejnych części dopasowania piszemy M->2, M->3->2, co jest równoważne $m:_M->1->2, $m:_M->1->3->2.

Co o tym myślisz? czy to byłoby trudne do zrobienia? (zakładając, że kod teraz działa tak, że zwracane jest opakowanie, to może to byłoby nawet prostsze?)

No ten pomysł ze zmianą obecnego "M->1->X" na "M->X", a dla ew. apply_ahead dodanie np. "MA->Y", które by zastąpiło obecne "M->2->Y", mi się podoba.

Natomiast tak, zapis skrócony "->X" oznaczający "M->X" da się zrobić, jeśli chcemy, a oczywiście wtedy zmiana "->" na ":" to już banał. Pytanie, czy chcemy.

To, że wywalało się wtedy M->1 to tak, to był inny błąd, naprawiony w tym orignalnym issue, które otwarłeś. Na sprawę, o której dyskutujemy tutaj, otwarłem właśnie osobne issue.

Ale rozumiem, że na tę dyskusję jest właśnie ten issue, a tamten zamknięty to był błąd operatora wyłuskania, nie?

Jeśli da się pisać :1 w sensie M:1, czyli $m:_M : 1 : 1, to przejdźmy na dwukropek. Taką składnię już widział Michał i podał przykładową regułę, poza tym sama strzałka z przodu będzie myląca. Jeśli natomiast trudno będzie zrobić sam dwukropek/strzałkę z przodu przy zachowaniu tej semantyki, to zostańmy przy strzałkach (M->1).

Chodzi mi o takie zachowanie:
1. M:1 da się skrócić do :1 (podobnie M:1:2:3 do :1:2:3)
2. M oznacza zawsze $m:_M:1
3. Ewentualny apply_ahead wymaga pisania MA:1, skrót :1 dotyczy tylko M (czyli zawsze tego pierwszego elementu).