Czasownik wchodzi w następujące relacje leksykalno-semantyczne:
1. Relacje konstytutywne:
- hiponimia / hiperonimia (iść → przemieszczać się);
- meronima / holonimia czasownikowa (jeść → przełykać):
- stanowość (bieleć się → biały);
- procesywność (pobrudzić się → brudny);
- kauzatywność (poić → pić);
- inchoatywność (zasnąć → spać);
- presupozycja (umrzeć → żyć);
- uprzedniość (siąść → leżeć | stać);
- wielokrotność:
- dystrybutywność (pozabijać → zabić),
- iteratywność (jadać → jeść).
2. Relacje jednostek leksykalnych:
- aspektowość:
- czysta (budować ↔ wybudować),
- wtórna (pozabijać ↔ zabijać);
- antonimia:
- komplementarna (wrócić z tarczą ↔ wrócić na tarczy),
- właściwa (wchodzić ↔ wychodzić);
- konwersja (sprzedawać ↔ kupować);
- derywacyjność (odwadniać ← woda);
- zawieranie roli (V ← N):
- obiekt | pacjens (kartkować ← kartka),
- instrument (solić ← sól),
- rezultat (portretować ← portret),
- miejsce i czas (garażować ← garaż),
- czas (nocować ← noc).
3. Pozostałe relacje
- bliskoznaczność (syninimia między jednostkami o istotnie różnych rejestrach stylistycznych: kochać się ↔ obcować (cieleśnie)),
- obiekt
- subiekt
- sposób
- okoliczność
- fuzzynimia synsetów (służyć ↔ cel).