Czasownik wchodzi w następujące relacje leksykalno-semantyczne:

1. Relacje konstytutywne:

• hiponimia / hiperonimia (iść → przemieszczać się);
• meronima / holonimia czasownikowa (jeść → przełykać):
• stanowość (bieleć się → biały);
• procesywność (pobrudzić się →  brudny);
• kauzatywność (poić → pić);
• inchoatywność (zasnąć → spać);
• presupozycja (umrzeć → żyć);
• uprzedniość (siąść → leżeć | stać);
• wielokrotność:

- dystrybutywność (pozabijać →  zabić),
- iteratywność (jadać → jeść).

2. Relacje jednostek leksykalnych:

• aspektowość:

- czysta (budować ↔ wybudować),

- wtórna (pozabijać ↔ zabijać);

• antonimia:

- komplementarna (wrócić z tarczą ↔ wrócić na tarczy),

- właściwa (wchodzić ↔ wychodzić);

• konwersja (sprzedawać ↔ kupować);
• derywacyjność (odwadniać ← woda);
• zawieranie roli (V ← N):

- obiekt | pacjens (kartkować ← kartka),

- instrument (solić ← sól),

- rezultat (portretować ← portret),

- miejsce i czas (garażować ← garaż),

- czas (nocować ← noc).

3. Pozostałe relacje

• bliskoznaczność (syninimia między jednostkami o istotnie różnych rejestrach stylistycznych: kochać się ↔ obcować (cieleśnie)),
• obiekt
• subiekt
• sposób
• okoliczność
• fuzzynimia synsetów (służyć ↔ cel).